هوای تهران در شرایط قرمز برای همه/تا میتوانید از خانه خارج نشوید

به گزارش باز باران نیوز، امروز، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴ شاخص کیفیت هوای تهران به مقدار ۱۵۶ رسیده است. این عدد در بازه ناسالم برای همه قرار دارد و نشان می‌دهد که آلودگی هوا برای کلیه افراد خطرآفرین است. بر پایه داده‌های IQAir، شاخص فعلی تهران حدود ۱۵۶ است که تقریباً سه برابر حداکثر محدوده شاخص سالم (۵۰) است. این وضعیت نه‌تنها برای افراد حساس، بلکه برای سالم‌ترین افراد نیز غیرقابل تحمل محسوب می‌شود.

آلودگی هوا در تهران ریشه‌های معیشتی و جغرافیایی دارد. بیش از ۸۰٪ از آلودگی کلان‌شهر تهران ناشی از وسایل نقلیه فرسوده و سوخت ناپاک است، در حالی که تأثیر صنعت نیز قابل چشم‌پوشی نیست. مطالعات نشان می‌دهد ۱۶ تا ۳۳ درصد روزهای سال، هوای تهران در وضعیت نامطلوب قرار دارد و عدد شاخص بالای ۱۰۰ (بخش ناسالم) ثبت می‌شود. PM۲.۵ مهم‌ترین عامل آلاینده بوده و بیشترین سهم را در این شرایط دارد.

آلودگی PM۲.۵ به‌دلیل داشتن ذرات بسیار ریز (کوچکتر از ۲.۵ میکرون) به‌راحتی وارد ریه و جریان خون شده و اثرات منفی زیادی بر دستگاه تنفسی و قلب دارد. احتمال بروز یا وخامت بیماری‌هایی مانند آسم، برونشیت و بیماری‌های قلبی بالا می‌رود. در چنین روزهایی، توصیه می‌شود افراد سالم تا حد امکان از فعالیت‌های سنگین بیرون از منزل خودداری کنند. بیماران قلبی، تنفسی، کودکان و سالمندان باید قید هرگونه پیاده‌روی، ورزش و مواجهه مستقیم با هوای آزاد را بزنند.

استفاده از ماسک N95 یا هم‌رده با فیلتر قوی PM۲.۵ در صورت خروج ضروری به خارج، توصیه می‌گردد. همچنین، بستن پنجره‌ها و استفاده از تصفیه‌کننده‌های هوای داخل منازل، از دیگر اقدامات ضروری است. شهرداری تهران و سازمان محیط زیست در واکنش به این شرایط اقدام‌هایی مانند محدودیت ترافیک بر مبنای شماره پلاک، تعطیلی مدارس ابتدایی و اختلال در فعالیت صنعتی انجام می‌دهند، اما برخی کارشناسان معتقدند این اقدامات برای کاهش موثر آلودگی کفایت نمی‌کند.

پدیده انباشت هوا به‌دلیل قرار گرفتن تهران در دره‌ای میان رشته‌کوه‌های البرز سبب می‌شود که آلاینده‌ها نتوانند پراکنده شوند و به‌نوعی در هوای شهر حبس بمانند؛ این «گودال آلودگی» هر سال تکرار می‌شود. یافته‌های پژوهشی نشان می‌دهد که نوسان شاخص هوای تهران تحت تأثیر PM۱۰ و PM۲.۵ بسیار شدید است؛ در روزهایی نزدیک به ۱۵۰، بیشترین افزایش ناشی از همین آلاینده‌هاست. درمان کامل آسیب‌های ناشی از تنفس هوا در این سطح آلودگی دشوار است، اما کاهش مواجهه مستقیم، شیوه زندگی سالم‌تر، تغذیه ضدالتهابی و کنترل بیماری‌ها می‌تواند تا حدی عوارض را کاهش دهد.

از سوی دیگر، راهکارهای ساختاری مانند ارتقای کیفیت سوخت خودروها، نوسازی ناوگان حمل‌ونقل عمومی، توسعه زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی، و تشویق کار از راه دور می‌تواند در بلندمدت تأثیر بسزایی داشته باشد. همچنین، کاشت درخت و افزایش پوشش سبز شهری به‌عنوان بازدارنده گرد و غبار و عامل نفوذ اکسیژن مطرح است، گرچه باید همراه با اصلاحات ترافیکی انجام شود تا نتیجه ملموس داشته باشد.

در سطح ملی، نیاز به سیاست جامع آلودگی هوا احساس می‌شود؛ سیاستی که شامل استانداردسازی سوخت، تسهیلات اقتصادی برای جایگزینی خودروها و کاهش تردد، و اولویت‌بندی بهبود سلامت عمومی باشد. در نهایت، شهروندان نیز بخشی از مسئولیت کاهش آلودگی دارند. مانند خودداری از خودرو شخصی در روزهایی با کیفیت هوا ناسالم، استفاده از حمل‌ونقل عمومی، و اطلاع گرفتن روزانه از وضعیت هوا و رعایت توصیه‌های بهداشتی.

انتهای پیام