علی هاشمی در گفتوگو با باز باران نیوز، با بیان اینکه براساس آمارها، در حال حاضر ۸۵ تا ۹۰ درصد مواد مخدر سنتی مانند تریاک و مشتقات آن توسط افغانستان تولید میشود، اظهار کرد: مواد مخدر سکه دو رویی است که یک روی آن را «جذابیت اقتصادی» و روی دیگر را «جدی بودن تقاضا» تشکیل میدهد و این دو باید با هم دیده شود. اگر زمانی فرض کنیم تقاضایی وجود ندارد که البته فرض محالی هست ، دیگر اقتصاد آن هم جذابیتی ندارد.
تجربه نشان داده «ممنوعیت کشت خشخاش در افغانستان» شدنی نیست
وی با بیان اینکه به دلیل وضعیت اقتصادی افغانستان باید ارزیابی شود که آیا امکان عملی کردن ممنوعیت کشت مواد مخدر در افغانستان وجود دارد یا خیر؟، به سال ۲۰۰۰ میلادی اشاره کرد و گفت: تجربه گذشته نشان داد این اتفاق شدنی نیست؛ جمهوری اسلامی برای کشت جایگزین در افغانستان بسیار هزینه کرده و توسط برخی کشورها نیز کمکهایی شد، اما عملا علی رغم کشت جایگزین و امکاناتی که دادیم، مشاهده شد که بسیاری از آن امکانات هم برای کشت مواد صرف شد و به دلیل وضعیت خاص و بحرانی حکمرانی در افغانستان نتیجهای حاصل نشد.
هاشمی در ادامه به وضعیت تولید موادمخدر در افغانستان پرداخت و یادآور شد: طی چهار دهه گذشته حدود ۱۲۰ هزار تن تریاک خالص در افغانستان تولید شده است و این درحالیست که حدود ۸۰ درصد کشفیات مواد سنتی همچون تریاک، مورفین و هروئین با صرف هزینه های سنگین مادی و معنوی توسط ایران انجام میشود. حال اگر فرض را بر این قرار دهیم که کشت خشخاش در افغانستان ممنوع شود (البته این فرض سخت است چراکه افغانستان شرایط خاصی دارد و قسمت عمده اقتصاد آنها به کشت خشخاش مربوط میشود) قیمت مواد مخدر در ایران گران خواهد شد.
دبیر کل اسبق ستاد مبارزه با مواد مخدر کشور و رئیس سابق کمیته مستقل مبارزه با مواد مخدر مجمع تشخیص مصلحت نظام با بیان اینکه موضوع گرانی قیمت مواد مخدر را در گذشته نیز تجربه کردهایم، در ادامه به موضوع داروهای جایگزین و کشت شقایق اشاره کرد و ادامه داد: درصورتی که این تصمیم اجرایی شود، ایران باید بتواند داروهایی جایگزینی تولید کند که هم نگهدارنده و هم درمانکننده باشد.
نگرانی از ورود مافیای موادمخدر صنعتی به بازار مصرفکنندگان سنتی
به گفته وی، براساس آمارهای ۴ سال گذشته، میانگین مصرف مواد مخدر سنتی حدود ۶۵ درصد بوده است. این ۶۵ درصد که نیازمند تریاک و مشتقات هستند باید چه چیزی مصرف کنند؟ این افراد که بدون مواد نمیمانند اما مافیای مواد مخدر صنعتی که بسیار خطرناکتر است وارد میدان خواهد شد. دو دهه گذشته از یکی از زندانهای شرقی کشور بازدیدی داشتیم و دیدیم هر بار که از زندان بازدید میکنند مواد مخدر وجود دارد؛ یک هفته مواد را جمع کردند اما در بازدید بعدی دیده شد که موکتهای کف سلولهای زندان را سهمیهبندی کرده و به معتادان میدهند و آنها با آتش زدن موکتها نشئه میشوند، چراکه موکتها دارای چسب هستند و این چسبها نیز حاوی تینر و لذا نشئهآور است؛ در همان جا به این نتیجه رسیدم چنانچه مواد مخدر در افغانستان متوقف شود اما برای مصرف معتادان جایگزین (داروهای ارزان قیمت و نشئه کننده) نداشته باشیم، آنها توسط همان مافیا به سمت مواد مخدر صنعتی کشیده میشوند.
اگر جایگزین مناسبی برای تقاضاها نداشته باشیم …
وی در بخش دیگری از سخنان خود افزود: اگر در پشتوانه این مبارزه، جایگزینیهای مناسبی برای تقاضا نداشته باشیم، عملا مبارزه ما منجر به کمبود مواد خواهد شد که در این حالت قیمت مواد حداقلی بسیار افزایش یافته و به تبع آن قیمت برای مصرفکننده افزایش خواهد داشت، به دنبال آن نیز سرقتها و انواع جرائم افزایش خواهد یافت و عملا به صورت مسلسلوار و تصاعدی آسیب ها برای ما بیشتر خواهد شد.
رئیس سابق کمیته مستقل مبارزه با مواد مخدر مجمع تشخیص مصلحت نظام در بخش دیگری از سخنان خود، با بیان اینکه در دورانی که در مجمع تشخیص مصلحت نظام بودم، با کمک دستگاهها، سازمانها و نهادهای مدنی سعی شد تا مدیریت مصرف، به قانون تبدیل شود افزود: مدیریت مصرف به این معنی نیست که خودمان مواد تولید کنیم. کشت شقایق مصوب سال ۱۳۸۳ که به عنوان الحاقیه ماده ۴۱ به قانون اضافه شده است، درباره کشت شقایق برای موضوع درمان بود اما این اتفاق رخ نداد. معتقدم همان مافیای مواد مخدر که با نفوذ خود در شهریور سال ۵۹ تلاش کرد ۳۵ هزار هکتار کشت را که از قدیم داشتیم، نابود کنیم، همان مافیا و عوامل فاسد با مکانیزم نفوذ و اعمال قدرت اجازه ندادند مصوبه کشت خشخاش پیاده شود.
۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار معتاد در سیکل “درمان”
هاشمی با اشاره به بند ۵۷ سیاستهای کلی قانون برنامه ششم توسعه مبنی بر «مبارزه همهجانبه با مواد مخدر و روانگردانها در چارچوب سیاستهای کلی ابلاغی و مدیریت مصرف با هدف کاهش ۲۵ درصدی اعتیاد تا پایان برنامه» اظهار کرد: در بند ۵۷ علاوه بر اینکه به مبارزه همهجانبه فراگیر باندهای مبارزه با مواد مخدر اشاره شده، به مدیریت مصرف نیز اشاره کرده که مصرف را از طریق تولید گسترده داروهای نگهدارنده و درمانکننده بکشیم. البته بخشی از این کار انجام و اعلام شده به طوریکه در حال حاضر حدود ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار نفر در سیکل درمان قرار دارند.
انتهای پیام
دیدگاهتان را بنویسید